Haşimê Apê Îsî

Ap Haşim, juyêde ne kilmek ne kî derg bî. Pirnike çewt bî. Hînî bi serê zonî mordemî de qese kerdêne. Çekûyî fek ra kêm vecîyêne. Juyî ke cira çîyê pers bikerdêne, ne “Ya!” ne kî “Ney!” vatêne. Herme antêne we û vileyê xo hetê çepî ser hejnêne, sere tadêne.

Hemseranê xo de têsere nêkerdêne, zafêrî xortan de cêrêne. Xortan cirê meseleyên erotîkî qese kerdêne. Weşa ci şîyêne. Esasî zere ra pak bî, ê deyî çike bî, fek ra bî. Kesî cira xirabîye nêdîbî. Xortan na kêmasîya deyî gegane zêde têvdêne. Înan meseleyê ke eslê xo çin o kî qese kerdêne û zûrî kî néné re ser,cikerdêne zêde.

Hema zûr-raşt, meseleyî weşa Apê Haşimî şîyêne. Destçep (solax) bî. Her karê xo bi desto çep kerdêne. Taxa xo de, werteyê dewe de raştê kamcî domanî bibîyêne, bi desto raşt ê pêguretêne û bi desto çepî kî çilmê pirnika înan kerdêne pak.

Rojê xeberê êna, vanê ke “Haşim, wistewreyê to merdo. Şîyo rahma Heqî. Bi qeydeyê xanima xo cira xeberdar bike, bere çêyê pîyî.” Pepûg Haşimî mecêro, bi senê qeyde vaco. Çêyê pîyê cênîya eyî dewêde bîne der o. Kuno zere vano “Erê hazir be, ma şonîme çêyê pîyê to.” Cênikê vana, “No waxtê kar û gureyî, çêyê pîyî!” Haşim hêrs beno û “Vanê pîyê to nêweş o, bêhal o, cile der o. Ma dolimê şîmê seredane” vano û vecîno teber. Nêm seate tepîya êno zere ke cênike hona hazir niya. “Erê ti qey hona hazir niya?” vano cira. Cênike vana “Hela vinde, karê destê mi biqedîyo, ma şonîme.” Haşim reyêna vecîno teber, peyser êno ke a ancî hazir niya. Hêrs beno, vano “Mi de qaşikê deyî yo korî nêne. Merdo, nika do we. Ecele bike, ma biresîme ceneza!” Eke nîya vano, cênike pêhesîna ke pîyê xo merdo, dest kena ci, berbena.

Ver bi wisarî xora karê çêyan nêqedîno. Haşim şevaqê şodirî de vaştêne ra, kewtêne raya çêyan ser. Bêguman dewe de linga xo fistêne re her çêyî. Haşim ke waxtê kar û gureyî de bişîyêne kamcî çêyî, xortan qestikane dest kerdêne bi ju meseleya erotîke û “Apo Haşim, ti zana se bîyo?” Apê Haşimî sere hejnêne û “Ero lajê dele, ez çi zana se bîyo. Hela vaje, ma kî bizanîme” vatêne cira.

Haşimî, xortan ra ya “Lajê dele” ya kî “Oşpî çociğî„ vatêne. Na çekûye tirkî ra dên guretbî. Lé xortan ra kesî zereyê xo cira nêguretêne. Kulîne hal-wezîyetê Haşimî zanitêne. Xortan, handê ke cirê qale meseleyanê erotîkî bikerdêne û bivatêne “Apo Haşim, hela ma rê tayê yardim bike!” Na qesa bese bîye. Apo Haşim, bi meseleyanê erotîkî huyêne, xo vêrdêne ra û “Ero bes o, oşpî çoçixî! Bes o, lajê dele! Şima ez kişta” vatêne. Ebe na halî /qeyde karê dinya bi herme û doşanê Haşimî biyamêne kerdene kî, xemê ci nêbî. Xortan kî xora na waştêne.

Haşimî zimistanî ke şamîya mal û dewarî dêne ci û kewtêne raye, çê bi çê cêrêne. Çêyê xo de zêde nêmendêne. Xora hedrîya xo çê de niyamêne. Zimistanî cîranî ke çêyan de amêne pêser, ya qalê dewrê verî, ya kî qalê remnayena çênekan kerdêne.

Xortî, mexsus kewtêne re Haşimî, nameyê ju cênike ardêne re vîrî û “Apo Haşim, na cênike senên a?” perskerdênê cira. Apê Haşimî kî “Aye tewr rojê nêdiya. A hînî dana ke qet pers mekerê” vatênê înan ra. Goreyê fikrê Apê Haşimî, her cênîye tewr şenik di-hîrê birakên xo est ê. Tayê cênikî hêrs bîyêne û “Ero Haşo Haşo, çi kena tayê boyê Heqî bike! Handê zûrî kî nêbenê” vatêne cira. Haşimî kî “Guna vileyê mi de bo!” vatêne.

Dem zimistan o, Haşim û xortî çêyê ju cîranî de ronîşte benê. Xortî mexsus cira “Ma filane senên a, bêvane senên a?” pers kenê. Apo Haşim “Lajê delan, mayê şima kulî kî danê. Mi de cayê sereyê şima nayo!” vano cira.

Haşim, xortan ra ke hêrs bîyêne, milqîya xo “Cayê sereyê şima nî” bîye. Xortan ra juyê “Apo Haşim, ti vana mayê şima danê. Ma ti maya xo ra nêvana çi?” pers keno cira. Pişkîna huyayişî ginena bi Haşîmî ro û “Ero oşpî çoçixî, maya mi nêdo. Eke bidêne ewro çend hebî ki kewtêne re mi dest.” vano.

Eke qalê çîyê muhîmî bibîyêne, ma vacîme qalê dewrê verî, qalê eşîrîye, araq dêmdîyêne re Haşimî ser, qesa vûrnêne û xortan ra “Ero bêrê, ma qozan kay bikerîme!” vatêne. Hetê Gimgimî de ju kayê kaxitan est o, cira qoz vajîno. Zonê kayî de; asî ra ga, dide ra îkîlîye, hîrê ra berde/parte vajînê. Fonksîyonê berde tewr girs o û hîris hûmarî hesabîna. Aye ra tepîya as (ga) o û des hûmarî say beno. Dide (îkîlî) kî des hûmarî say beno, la fonksîyonê gayî ra tepîya yo. Haşimî, kayê qozî ra zaf heskerdêne. Zimistanî çêyan de zafêrî qoz amêne kaykerdene. Xora bi çar kesan êno kaykerdene. Peyayên têduştî, hevalên jubînî yê kayî yê. Ê şîkînê qaytê kaxitanê destê jubînî bikerê. Rojê ancî qoz kaykenê, rewşa Haşimî û hevalê deyî zaf rind nêasena. Cirê vîst hûmarî lazim ê. Berde reqîban de, as kî Haşimî der o. Çi kamî der o, kes nêzano. O yo ke kaleka Haşimî der o, hevalê xo ra “Serbest kay bike. Haşimî de ga (as) çin o” vano. Eke nîya vano, Haşim hêrsin hêrsin, bi gayî şîrpîne masa ra ano û “Ero, no bolê maya to yo? Ma, no ga nîyo çik o?” vano. Bi na juye pêro mûsenê ke ga Haşimî der o.

Çîyo ke bî, Haşim hetkarîya(yardim) her kesi kerdéne. O roja tenge de kamî rê her çi ke lazim bo, lêwe de hazir û nazir bî. Coka milqiyên deyî zorê xortan nêşîyêne.

Birayê Haşimî, dolimê Haşimî dawetê Almanya keno. Haşim, şono bi Almanya. Almanya de derezayên eyî kî zaf ê. Xaftila xortê çepgîrî vecînê, ênê. Merhebatîye danê bi jubînî. Birazayê Haşimî “No Apê min o. Welat ra newe amo û qorîçî (korucu) yo” vano. Eke nîya vano, xortên çepgîrî pêbawer (inam) benê û dest kenê bi ci, Apê Haşimî rê propogandaya sîyasetî kenê. Lé Apo Haşim cira çîyê fam nêkeno. Handê ke herman anceno we û“Heya, şima raşt vanê” vano. Demo ke xortên çepgîrî vazenê ra, birazayê Apê Haşimî ra “Wule apê to îqna bî. Ma hînî bawer îme, ke peyser şoro welat, qorîçîtîye caverdano” vanê. Pişkîne kuna ra birazayê Haşimî û “Gelê hevalan mi xo rê yarenîye (leqî ) kerde. Çi qorîçîtîye ya heyran” vano. Çepgîrî “Wule, ma qese kenîme, ap sade herme anceno we. Tawa nêvano ez qorîçî niya” vanê.

Almanya de rojê Haşimî ke benê temam, peyser şono bi dewe. Juyo xort kuno re Haşimî ser û “Apo Haşim, cênîyên Almanya senên ê?” pers keno cira. Haşim sere hejneno, û “Wule maya to se dana, ê kî henên ê” vano. Xort, vengê xo kirt birneno.

Haşim, o payîzî gineno piro, mireno. Hama her zimistanî ke qozî kaybenê, nameyê Haşimî êno dekernayene. Herkes “Ê Haşimî fek bî. La peyayê zê deyî zerepak çîne bî. Cîranêde zaf rind bî” vano.

Merdene ra dime zaf çîyî benê çîrokî,benê zurî,. Haşim, hona kî seré û binê qesa tayîne de eno zanitene. Na muhîma.Vajîno ya „Kes mîno(qazux) kuye niyo, na het de.“ Roja kamî ke amê, şono. Muhîm o yo, ke çend mordemî qalê to bikerê..

Akman Gedîk